Wiarygodność Biblii

Ciekawy tekst:

Samuel Davison opisuje niektóre z drobiazgowych obwarowań stosowanych przez talmudystów w stosunku do Pisma.
A oto one (…):
(1) Zwój synagogalny musi być napisany na skórze zwierząt czystych,
(2) przygotowanej do konkretnego użytku w synagodze przez Żyda.
(3) Musi on być związany tasiemkami wykonanymi ze skór zwierząt czystych.
(4) Każda skóra musi być podzielona na określoną liczbę kolumn, taką samą w całym kodeksie.
(5) Każda kolumna pionowa nie może mieć mniej niż 48 i więcej niż 60 wierszy, i szerokość na 30 liter.
(6) Cala kopia musi mieć linie poziome, a jeśli trzy słowa są napisane poza linią, to jest ona bezwartościowa.
(7) Atrament powinien być czarny, a nie czerwony, zielony czy w jakimkolwiek innym kolorze, i przygotowany zgodnie z określoną recepturą.
(8) Autentyczna kopia musi być wzorcem, od którego przepisujący nie powinien w najmniejszym stopniu odstępować.
(9) Żadne słowo ani litera, ani nawet kreska nie mogą być pisane z pamięci, gdy piszący nie patrzy na kodeks przed sobą...
(10) Pomiędzy każdymi spółgłoskami musi się znaleźć przestrzeń grubości włosa bądź nitki,

(11) przed każdą nową sekcją, odległość dziewięciu spółgłosek,
(12) przed każdą księgą - trzech wierszy.
(13) Piąta Księga Mojżeszowa musi się kończyć dokładnie na końcu wiersza, reszta jednakże nie musi.
(14) Poza tym kopista musi siedzieć w pełnym odzieniu żydowskim,
(15) umyć całe ciało,
(16) nie rozpoczynać pisania imienia Bożego piórem dopiero co zanurzonym w atramencie,
(17) a gdyby odezwał się do niego nawet sam król w chwili pisania tego imienia, nie wolno mu zwracać na niego uwagi.
(Davison, HTOT, s. 89)
Davison dodaje, że „zwoje, w których nie spełniono tych warunków, są skazane na pogrzebanie w ziemi lub spalenie bądź też zostają przekazane szkołom jako podręczniki do nauki czytania”.

Josh McDowell, Wiarygodność Pisma Świętego, Warszawa 2009, s. 169-170.